Церковные Соборы в позднеантичной Италии (с хрестоматией) - Андрей Юрьевич Митрофанов
Шрифт:
Интервал:
Закладка:
Когда аскет приходит к отрицанию идеалов аскетизма, в его душе всегда происходит некий внутренний надлом; в этой связи целесообразно рассматривать учение Ювиниана как попытку компенсировать этот надлом путем признания ненужности аскетической жизни для изначально сильной человеческой воли. Подобному новому николаитству Ювиниана св. Амвросий противопоставил всю силу нравственного учения христианства.
Туринский собор 22 сентября 398 г.[653]
Concilium Taurinense a. 398.
Sancta Synodus quae conuenit in urbe Taurinatium die decimo kalendas octobris, fratribus dilectissimis per Gallias et quinque prouincias constitutis.
Cum ad postulationem prouinciarum Galliae sacerdotum conuenissemus ad Taurinatium ciuitatem atque in eiusdem urbis ecclesia, auctore uel medio Domino sederemus, auditis allegationibus episcoporum, eorum uidelicet qui ad iudicium /5/ nostrum fuerant congregati, de singulis negotiis haec sententiae forma processit, ita ut pacis bonum et instituta canonum seruarentur et plurimorum intentionibus adhiberetur utilis medicina.
I. Nam cum primo onmnim uir sanctus /10/ Proculus Massiliensis episcopus ciuitatis se tanquam metropolitanum ecclesiis quae in secunda prouincia Narbonensi positae uidebantur diceret praesse debere, atque per se ordinationes in memorata prouincia summorum fieri sacerdotum, siquidem assereret easdem ecclesias uel suas parrocias fuisse, uel episcopos a se in /15/ iisdem ecclesiis ordinatos; e diuerso eiusdem regionis episcopi aliud defensarent, ac sibi alterius prouinciae sacerdotem, praeesse non debere contenderent: id iudicatum est a sancta synodo contemplatione pacis et concordiae, ut non tam ciuitati eius quae in altera prouincia sita est, cuius magnitudinem /20/ penitus nesciremus, quam ipsi potissimum deferretur, ut tanquam pater filiis honore primatus assisteret.
Dignum enim uisum est ut, quamuis unitate prouinciae minime tenerentur, constringerentur tamen pietatis affectu. Haec igitur ipsi tantum in die uitae eius forma seruabitur, ut /25/ in ecclesiis prouinciae secundae Narbonensis quas uel suas parrocias uel suos discipulos fuisse constiterit ordinatos, primatus habeat dignitatem.
Illud a partibus obseruandum quod licet ex superfluo non tamen inutiliter commonetur, ut ipse sanctus Proculus tanquam pius pater consacerdotes suos honoret ut filios et memoratae prouinciae sacerdotes tanquam boni filii eundem habeant ut parentem et inuicem sibi exhibeant caritatis affectum, impleto hoc quod ait beatus Apostolus: Honore mutuo praeuenientes, non /35/ alta sapientes, sed humilibus consentientes (Rom. 12:10–16).
II. Illud deinde inter episcopos urbium Arelatensis et Viennensis qui de primatus apud nos honore certabant, a sancto synodo definitum est, ut qui ex his approbauerit suam ciuitatem esse metropolim, is totius prouinciae honorem primatus /40/ obtineat, et ipse iuxta canonum praeceptum ordinationum habeat potestatem.
Certe ad pacis uinculum conseruandum hoc consilio utiliore decretum est, ut si placet memoratarum urbium episcopis, unaquaeque de his uiciniores sibi intra prouinciam uindicet /45/ ciuitates, atque eas ecclesias uisitet quas oppidis suis proximas magis esse constiterit, ita ut memores unanimitatis atque concordiae, non alter alterum longius sibi usurpando quod est alii proprium inquietet.
III. Gestorum quoque seriem conscribi placuit ad perpetem /50/ disciplinam quod circa Octauium, Ursionem, Remigium atque Triferium episcopos synodus sancta decreuit, qui in usurpatione quadam de ordinatione sacerdotum <in> inuidiam uocabantur, quod eatenus his uidetur indultum, ut de cetero hac auctoritate commoniti, nihil tale usurpare conentur; /55/ siquidem ea se ab hac causa excusatione defenderint qua dicerent prius se non esse conuentos.
Proinde iudicauit synodus ut si ex hoc fecerit contra statuta maiorum sciat is qui ordinatus fuerit sacerdotii se honore priuandum et ille qui ordinauerit auctoritatem se in /60/ ordinationibus uel in conciliis minime retenturum.
Non solum autem circa memoratos episcopos haec sententia praeualebit sed et circa omnes qui simili errore decepti ordinationes huiusmodi perpetrarint.
IV. De Palladio autem laico qui Spano presbytero non leue /65/ crimen intenderat, inter quos episcopus Triferius eiusdem criminis causam se cognouisse testatus est, id concilii decreuit auctoritas idem Palladius in eadem sententia maneret qua cognitionis tempore a Triferio fuerat sacerdote mulctatus, in hoc ei humanitate seruata concilii, ut ipse Triferius in /70/ potestate habeat quando uoluerit ei relaxare.
V. Statuit quoque de Exuperantio presbytero sancta synodus qui in iniuriam sancti episcopi sui Triferii grauia et multa congesserat et frequentibus eum contumeliis prouocaret, ita ut nonnulla fecerit contra ecclesiasticam disciplinam, propter /75/ quam causam ab eo fuerat dominica communione priuatus, ut in eius sit arbitrio restitutio ipsius in cuius potestate fuit eius abiectio: hoc est ut quando uel idem Exuperantius satisfecerit uel episcopo Triferio uisum fuerit, tum gratiam communionis accipiat.
/80/ VI. Illud praeterea decreuit sancta synodus ut, quoniam legatos episcopi Galliarum qui Felici communicant destinarunt, ut si quis ab eius communione se uoluerit sequestrare in nostrae pacis consortio suscipiatur, iuxta litteras uenerabilis memoriae Ambrosii episcopi uel Romanae ecclesiae /85/ sacerdotis dudum latas, quae in concilio legatis praesentibus recitatae sunt.
VII. Neque illud praetermittendum fuit quod synodi sententia definitum est, ut clericum alterius secundum statuta canonum nemo suscipiat neque suae ecclesiae, licet in alio gradu, /90/ audeat ordinare, neque abiectum recipiat in communionem.
VIII. Hi autem qui contra interdictum sunt ordinati uel in ministerio filios genuerunt, ne ad maiores gradus ordinum permittantur synodi decreuit auctoritas.
Incolumes uos Dominus noster aeuo longissimo conseruare dignetur, fratres dilectissimi.
Святой Синод, который собрался в Граде Тавринов в 10 день до октябрьских календ, для которого были избраны возлюбленнейшие братья в Галлии и пяти провинциях
После того как мы собрались для [рассмотрения] жалобы священников провинций Галлии в общине Тавринов и стали заседать в церкви того же самого города при вдохновении и посредничестве Господа, услышав об отправке тех епископов, которые, как раз, были ранее собраны для нашего суда, [тогда] возникла такая форма (положение) нашего мнения по отдельным делам, так что сохранились благо мира и установления канонов, и было применено полезное средство (излечения) для устремлений (умысла) очень многих (людей).
I. Действительно, когда прежде всех святой муж Прокул, епископ общины Массилийской, сказал, что он будто митрополит, должен руководить церквями, которые по-видимому были расположены